O rasie

UŻYTKOWOŚĆ:

Pies do towarzystwa, służbowy i użytkowy.

KLASYFIKACJA FCI:

Grupa 2 Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła
Sekcja 2.1 Molosy typu mastyfa
Obowiązują̨ próby pracy

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:

Rottweiler zaliczany jest do najstarszych ras psów. Jego pochodzenie sięga aż do czasów rzymskich, gdzie był trzymany jako pies stróżujący i pasterski. Psy te towarzyszyły Legionom Rzymskim w ich przeprawie przez Alpy, chroniąc ludzi i wypasając bydło. W okolicy miasta Rottweil natknęły się̨ na psy miejscowe i doszło do lokalnych krzyżówek. Głównymi zadaniami powstałych w ten sposób psów były stróżowanie i wypasanie dużych stad bydła oraz obrona swojego właściciela i jego dobytku. Wówczas psy te otrzymały również̇ swoją nazwę̨ : Rottweiler Metzgerhund (Rzeźnicki Pies z Rottweil), od nazwy ówcześnie już̇ Miasta Cesarskiego Rottweil.

Rzeźnicy hodowali ten rodzaj psa tylko pod kątem doskonalenia jego cech użytkowych. W ten sposób z biegiem czasu powstał wspaniały pies stróżujący i pasterski, który sprawdził się̨ również̇ jako pies pociągowy. Gdy z początkiem dwudziestego stulecia szukano rasy psa odpowiedniej do służby w policji, sprawdzono i Rottweilera pod tym kątem. Bardzo szybko okazało się, że pies ten doskonale nadaje się do wykonywania różnych zadań w policyjnej służbie. I z tego też powodu w roku 1910 został Rottweiler oficjalnie uznany jako pies policyjny.

Hodowla Rottweilera dąży do ideału krzepkiego psa, czarnego, z wyraźnie odgraniczonymi czerwonobrązowymi znaczeniami. Psa, który przy swej masywnej posturze nie daje zapomnieć o swojej szlachetności. Psa, który w szczególności sprawdza się̨ jako pies do towarzystwa, pies służbowy, pies ratownik i pies użytkowy.

WRAŻENIE OGÓLNE:

Rottweiler to pies średniej wielkości do dużego, krępy i krzepki, ani zwalisty ani zbyt lekki, nie wysokonogi czy też wiotki. Jego pozostająca w wyważonych proporcjach mocna i krępa postura łączy w sobie dużą siłę, sprawność i wytrzymałość.

WAŻNE PROPORCJE:

Długość tułowia mierzona od przedniej krawędzi mostka do guza kulszowego powinna przekraczać wysokość w kłębie najwyżej o 15%.

ZACHOWANIE / TEMPERAMENT:

Rottweiler jest przyjaznego i miłego usposobienia, bardzo przywiązany, posłuszny i chętny do pracy. Jego wygląd cechuje naturalność, jego zachowanie jest pewne siebie, opanowane i nieustraszone. Na swoje otoczenie reaguje z wielką uwagą i zarazem spokojem.

GŁOWA:

MÓZGOCZASZKA: Czaszka: Średniej długości, między uszami stosunkowo szeroka, o linii czoła widzianej z boku umiarkowanie wysklepionej. Guz potyliczny dobrze rozwinięty, jednak nie mocno wystający. Stop: stosunkowo wyraźny. Słabo zaznaczona bruzda czołowa.

TRZEWIOCZASZKA:
Nos: Dobrze ukształtowany, bardziej szeroki niż̇ okrągły, o stosunkowo dużych nozdrzach, zawsze czarnego koloru. Kufa: W stosunku do mózgoczaszki nie może sprawiać́ wrażenia ani zbyt długiej ani zbyt krótkiej. Stosunek między długością̨ kufy a długością̨ mózgoczaszki wynosi 1 do 1,5. Grzbiet nosa prosty, szeroki u nasady, umiarkowanie zwężający się̨ .
Wargi: Czarne, mocno przylegające, kąciki warg zamknięte, dziąsła jak najciemniejsze. Uzębienie: Szczęka i żuchwa są̨ mocne, szerokie. Zęby mocne, kompletne uzębienie (42 zęby), siekacze szczęki górnej ściśle przylegają̨ do siekaczy żuchwy w zgryzie nożycowym. Policzki: Łuki jarzmowe dobrze wyrażone.
Oczy: średniej wielkości o kształcie migdała, o bardzo ciemno brązowym kolorze. Powieki dobrze przylegające. Uszy: Średniej wielkości, wiszące, trójkątne, szeroko rozstawione, wysoko osadzone. Ułożone do przodu, dobrze przylegające sprawiają wrażenie jeszcze szerszej czaszki.

SZYJA:

Silna, umiarkowanie długa, dobrze umięśniona, lekko łukowata, sucha, bez przesadnego podgardla.

TUŁÓW:

Grzbiet: Prosty, mocny, związany.
Lędźwie: Krótkie, mocne i głębokie. Zad: Szeroki, średniej długości, przechodzący w lekkie zaokrąglenie, ani prosty ani opadający.
Klatka piersiowa: Pojemna, szeroka i głęboka (około 50% wysokości w kłębie), z dobrze rozwiniętym przedpiersiem i dobrze wysklepionymi żebrami. Linia dolna i brzuch: Boki nie są̨ podciągnięte.

OGON:

OGON: Pozostawiony naturalny, mocny, poziomy w przedłużeniu linii grzbietu, przy skupionej uwadze, w pobudzeniu albo ruchu lekko wygięty i wzniesiony ku górze; w spoczynku również̇ wiszący. Opuszczony ogon sięga do stawu skokowego lub jest nieco dłuższy.

KOŃCZYNY

KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Wygląd ogólny: Kończyny przednie widziane od przodu są̨ proste i ustawione niezbyt blisko siebie. Patrząc z boku, przedramiona proste i pionowe. Nachylenie łopatki względem poziomu to około 45%.
Łopatka: Dobrze ustawiona. Ramię: Dobrze przylegające do tułowia.
Przedramię: Mocno rozwinięte i umięśnione. Śródręcze: Lekko sprężyste, mocne, nie spionowane.
Łapy: Okrągłe, palce wypukłe i ściśle do siebie przylegające, opuszki twarde, pazury krótkie, czarne i mocne.

KOŃCZYNY TYLNE:
Wygląd ogólny: Widziane z tyłu kończyny tylne są̨ proste, nie za wąsko ustawione. W postawie swobodnej udo z biodrem, udo z podudziem i podudzie ze śródstopiem tworzą̨ kąty rozwarte.
Udo: Umiarkowanie długie, szerokie, mocno umięśnione.
Podudzie: Długie, mocno i szeroko umięśnione, suche. Staw skokowy: Silny, dobrze kątowany, nie stromy.
Stopy: Nieco dłuższe niż̇ łapy, mocne palce, tak samo ściśle do siebie przylegające, wysklepione.

RUCH:

Rottweiler jest kłusakiem. Grzbiet w ruchu pozostaje mocny i stosunkowo stabilny. Sam ruch jest harmonijny, pewny, energiczny i swobodny, przy dobrym długim wykroku.

SKÓRA:

Skóra na głowie jest całkowicie przylegająca na całej jej powierzchni. Przy dużym skupieniu może tworzyć́ delikatne zmarszczki na czole.

SZATA:

Sierść: Składa się̨ z włosa okrywowego i podszerstka. Włos okrywowy średniej długości, twardy, gęsty i mocno przylegający; podszerstek nie powinien przebijać́ spod włosa okrywowego. Na kończynach tylnych włos nieco dłuższy. Umaszczenie: Czarne z wyraźnie odgraniczonym podpalaniem o soczystym czerwonobrązowym kolorze na policzkach, kufie, części spodniej szyi, piersi, łapach, jak również̇ nad oczami i pod nasadą ogona.

WIELKOŚĆ I WAGA:

Wysokość́ w kłębie: Psy od 61 do 68, cm 61 do 62 mały 63 do 64 średni, 65 do 66 duży = prawidłowy rozmiar, 67 do 68 bardzo duży Waga: około 50 kg
Wysokość́ w kłębie: Suki: od 56 do 63 cm, 56 do 57 mała, 58 do 59 średnia, 60 do 61 duża = prawidłowy rozmiar, 62 do 63 bardzo duża Waga: około 42 kg

Źródło: ZKwP

Kontakt

Natalia Białobłocka-Matujewicz

Białystok

tel: 662 226 664

natalia.bialoblocka@wp.pl